KENDİMLE BIR KENDİM KALDIM (931)
KENDİMLE BIR
KENDİM KALDIM (931) Yaşadım bugüne geldim Kendimi kendimle bildim Gah ağlayıp gahi güldüm Kendimle bir kendim kaldım Çocuktum gençliğe erdim Yaşam için emek verdim Ufku açtım öne serdim Kendimle bir kendim kaldım Geleceğe yol var dedim Türlü türlü hal var dedim Bin bir çeşit gül var dedim Kendimle bir kendim kaldım Hayal ettim bana göre Gaye güttüm buna göre Bazen yittim an’a göre Kendimle bir kendim kaldım Yara sardım har eyledim Külü kardım nar eyledim Güzel görüp yar eyledim Kendimle bir kendim kaldım Kibir nedir bilemedim Ağlayıp da gülemedim. Yaşı yaşla silemedim Kendimle bir kendim kaldım Zayi Ozan var yok haktan Gönlü kalbe vermiş çoktan Yaş da sona ermiş yoktan Kendimle bir kendim kaldım İlhan ATEŞ (Zayi Ozan) Ankara, 03/02/2024 Cumartesi Yayın : 04/02/2024 Pazar www.edebiyatdefteri.com/siir/1526939/ |