hoşca kal derken
Ayaklarım yürüyüp bir güvercin kalbiyle
Ürkek ve korkulu Her gece çocukluğumu getirir aklıma Utangaç ve masum Uzanır ellerim kırılmış umutlarımın üstüne İhtiyar bir küheylan gözüyle Uçurum sen kenarında olan benim Bırak savrulayım en deli rüzgârlarda Ömrümün üstünden tam bin yıl geçsin kapansın artık bu milad Ne bir hatıra nede bir iz kalsın Yarınlara umutla bakmak Benim için artık ölmüş Gözlerimde sen dolu bulanık yüzler Adımlarımda bir özge ateş sıcaklığı Kalbimde artık hüzün kalmış Hoşça kal derken sanada İstanbul Martılar denize tuhaf tuhaf bakmasın Çözülsün bir bir bilmeceler Gece gündüzün üstüne yürürken ali özkaya |
yüreginize saglik