Frangalı ve Garib
Durur orta yerde eli kanlı Garib
Bakar ruhu frangalıya Yüzünü yıkar gamsız tiksintiyle Frangalı’nın ağzından eksik olmaz "Beni ben kadar tanıyan sendin güruhun esiri" Çehresi düşer Garib’in ahvaline durup gülümser Fazla sürmez istifler gülümsemesini İstifler yarına Ne yarını ne istifli gülücüğü kaldı Frangalı’nın Alem-i ihya-yı emvatın varır en güzeline Takım elbisesiyle yanı başında Garib İçten içe alkış tutar, toprağın altında ki benliğe Uyutmaz oldu Frangalı sizin Garib’i Ne etse eylese bulamaz Tutunur sağına soluna yürüyemez İstifli gülücüğün esiri olmuş Kör usturayla sakal keser imiş Gömleği sonbahar portreli Garib |