ÖPECEK BİR GÖZ BIRAK
“İnsan ömrü dediğin kaç sayfalık öykü ki,”
Kötü şeyler karalar yırtıp yırtıp atarız. Dilimizden düşmeyen bu ne hazin türkü ki, İçimizi kavurur, aklımızda tutarız. Kucaklayıp getirsem tümüyle gökyüzünü Nefesinle dağılsa beyazlamış saçlarım Yol gözleyen gözlerim bir kez görse yüzünü Varsın derdime çare olmasın ilaçlarım Aşk bir orman yangını, iki yürekte yanan; Hiç kimse taşıyamaz bu aşkı tek başına Var mıdır benim kadar hasretine dayanan Sabır merhemi sürdüm kurumuş gözyaşına Yıllar önce düşmüşüm bu yangının içine Aldırmayan kalbe sor,” Hangi dağın taşısın?” Bin Nemrut’u değişmem senin bir tel saçına İbrahim değilim ki karınca su taşısın. Bir masal kahramanı gibi yaşadın bende Belli ki gideceksin, son sözünü söyle git! Bilirim oluşmadı dudak izlerim tende Gözümün öpeceği bir göz bırak, öyle git! 31.01.2024/Samsun İbrahim COŞAR |