KAYIP RENK...KAYIP RENK... Kayıp bir rengim ben Hiç kimsenin bilmediği Hiçbir gözün göremediği Ve Kimsenin bulamadığı Kimbilir Belki bir gün bulunurum İşte o zaman Paslı zincirlerimden sıyrılıp Ben de bir çiçeğin yüreğine sığınırım Üşümekten yorulmuş yetim bir çocuk misali Uykusuz limanların ayak seslerinde Issız bir rüzgârın sıcak nefesine saklanırım Kayıp bir rengim ben Kimse bilmez neredeyim Ve de hangi şiirin usaresinde gizliyim Umut denizine düşmüş bir sürü kağıttan düşlerim varken Hangi güneş kurutur şimdi Ruhumun bataklığına saplanmış kirpiklerimi Ne çığlığımı duyan bir göz ne hasretimi gören bir söz ne de küflenmiş yalnızlığıma dokunan bir el düşlerimde dolaşan sen değilsin artık ,sanki ateşten sel hepsi de son bir nefes uzaklağında şimdi kağıdın üzerinde can vermiş bir şiir gibi kalemin vicdanında terliyor yine ömrümün takvimleri zaten, hayat dediğin nedir ki külden bir yatak ateşten bir yorgan yastığında bir tutam ıslak duman buğusunda katran karası raks eden bir sürü yalan özüm közüne düşerken , içimdeki masum kelebek çığlığının yanık sesinden öğrendim ah can ! keşke bir ceninin yanağından süzülen bir damla gözyaşında kendime ağlayabilseydim işte o zaman ben de , sessizce yeniden ölüme doğabilirdim artık, tınısı tozlanmış bir şarkı gibiyim her şairin ölümü en son yazdığı ama kimsenin okumadığı şiirinin en hazin hecesinde saklanırmış bazen de, henüz güneşle hiç tanışmamış bir renkte o kayıp renkte ben de bir kayıp rengim sancılanan kelimelerin gizeminde uykuya dalmış uyanmayı unutan, gölgesiz birkaç harften başka bir şey değilim bul beni ey hüzünlü şair nefesimin adımlarını izle ben o kayıp rengin esaretinde gizliyim… . . . . . . . ecedemet… |
Duygu ve sanat dolu dizlerinizi okudum...
Haz aldım.
Kutluyorum.
Saygılar