İnsan Sonun Hüsran
Güneş her gün bir başka doğuyor
Dünya ise hiç durmadan dönüyor Ay, gece parlayıp gündüz sönüyor Her canlı, doğup sonra ölüyor Kimse bunları görmek istemiyor Sanki kafasını kuma gömüyor Kendisini dev aynasında görüyor Etrafındakileri hep küçümsüyor İnsan, menfaati için eğilip bükülüyor Gözünü dünya malı hırsı bürüyor Kimse dünyadan bir şey götüremiyor Ömrünü bir hiç uğruna söndürüyor |