SÖNMÜŞ ADIMLAR
SÖNMÜŞ UMUTLAR
Karlı dağlar soğutmaz,gönlümdeki Ateşi Hüsran közüne döndüm, bakarken geçen düne Beynimde canlanırken, yokmuş cihanda eşi Bir gün gelir ki kader, ferman yazar döngüne Sanmaki unuturum, içimdeki sevgini Kuş gibi çırpınsanda, bulamazsın dengini. Bakma gönül, yollardan, silinmiş ayak izi Bendeki bir hayaldi, dertler üstüme geldi Bir pervane olmuşum, serde hülya denizi Gözleriydi aklımdan, deli duygular çeldı Çözüldü birer birer, bu aşkın bilmecesi Meğer ne çok yalanmış, biterken eğlencesi. Bu fakir dünyamı gör, üryan durur karşında Sersefil bir sevgiden, başka sermayem mi var Yenik düştü hayatım, bu sevda yarışında Ya derdime derman ol, ya örme dertten duvar. Kurudu gözlerimde beklerken göz yaşlarım Hep umuda koşarken, geçti kışım baharım. Cevrine katlanmak zor, ne çok nazın var senin Cümle alem bilirki, cefanı ben çekerim Hasretin hep diridir, göze düşmüş desenin Elimde senden kalan, ne var ne yok dökerim Yalnız kalan gönlümde, bir sen yoksun vefasız Yıkılır üstüme gam, günüm geçmez cefasız. |