BİR GECE VAKTİ
gecenin en anlamlı yerinde
ışıklar sönerdi, rüzgar susardı gece bana tutsak olduğunda başlardı içinde yaş’landığım hayat bir bir otururdu insanlık sanık saldalyesine hiç konuşmadan gece susardı gözümü kapattığımda denizi görürdüm içinde su olmayan halkı için canına susamış nefretler görürdüm kinler soluk yüzlerde sevda çiçeği yaşatanlar ağzını açmadan konuşan yiğitler Anadolu’yu görürdüm başı dumanlı dağları cennet gibi topraklarda sefaleti yaşayanları yaban güllerini ve ayrık otlarını uyuyan insanlar görürdüm onca yıldır umut tacirlerinin oyuncağı olan insanları dönekleri dostum rüzgar gülü gibi dönen dönekleri ve bir ilkbaharda, ömrünün ilkbaharında mangal yürekli solgun çiçekleri Irak’ta ölenler görürdüm vatanı için vatan topraklarını satanları da... hangisini saysam kaç kalem kırsam düşüncemde daha neleri, neleri, neleri söylesem? çocuklar görürdüm birden gözleri gülen ayakları çıplak, soğuktan morarmış küçücük ellerinde bir somun ekmek yine de düşünde umut gülleri açan... yarınları sonrasını ve daha da sonrasını göğüs kafesimin parmaklığından baktığımda seni görürdüm o sevda dolu gözlerimde bir de gözlerinden öptüğüm çocukları bir gece vakti denizi mavi düşlediğimde... |