36
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
2141
Okunma

gecenin en anlamlı yerinde
ışıklar sönerdi, rüzgar susardı
gece bana tutsak olduğunda başlardı
içinde yaş’landığım hayat
bir bir otururdu insanlık sanık saldalyesine
hiç konuşmadan gece susardı
gözümü kapattığımda denizi görürdüm
içinde su olmayan halkı için canına susamış
nefretler görürdüm kinler
soluk yüzlerde sevda çiçeği yaşatanlar
ağzını açmadan konuşan yiğitler
Anadolu’yu görürdüm başı dumanlı dağları
cennet gibi topraklarda sefaleti yaşayanları
yaban güllerini ve ayrık otlarını
uyuyan insanlar görürdüm onca yıldır
umut tacirlerinin oyuncağı olan insanları
dönekleri dostum
rüzgar gülü gibi dönen dönekleri
ve bir ilkbaharda, ömrünün ilkbaharında
mangal yürekli solgun çiçekleri
Irak’ta ölenler görürdüm vatanı için
vatan topraklarını satanları da...
hangisini saysam
kaç kalem kırsam düşüncemde
daha neleri, neleri, neleri söylesem?
çocuklar görürdüm birden gözleri gülen
ayakları çıplak, soğuktan morarmış
küçücük ellerinde bir somun ekmek
yine de düşünde umut gülleri açan...
yarınları
sonrasını ve daha da sonrasını
göğüs kafesimin parmaklığından baktığımda
seni görürdüm
o sevda dolu gözlerimde
bir de
gözlerinden öptüğüm çocukları
bir gece vakti
denizi mavi düşlediğimde...