Acıya boyandık
Acıya boyandık
Kalem düşer elimden kağıt ıslanır acıya boyandık usta Gencecik fidanlar çekilirken toprağa ölüme uyandım çekilmiyor karabulutlar göğümüzden Güneş beklerken yine buluta uyandım bu nasıl bir yağmadır can evimde can veririz mal veririz usandım kazanımız acı kaynatır cennet bahçeleri güllerle süslenmiş şehadet teselli etmiyor kaç uykuda uyanmadan öldüm beni göklere çekin ben gönüllere çekin diyor canını seve seve veren bitsin diyorum yaşama çekin ellerim koynumda kaldım acı tutuşur içimde ateşin lafı mı olur kalemden çekindim kağıttan utandım hangi söz teselli eder ki bu cennet vatan baki kalsın Coşkûnî |