Bir faniyim ben
Ben kimim dostlarım ismim ney benim
Çiçek gibi solan bir faniyim ben Su et ve kemikten oluşmuş tenim Toprakta eriyen bir faniyim ben İsmim Adem oğlu aslım topraktan Ruhum zata mahsus verildi haktan Gıdamı alırım daldan yapraktan Şu fâni dünyada bir faniyim ben Ne geliş elimde nede dönüşüm Ne yükseliş belli nede çöküşüm Ezelden ayarlı bütün her işim İradem: toplamak bir faniyim ben Kısıtlı zamanım fakat çok işim Bitip tükenmeyen servettir düşüm Oysa kabristana doğrudur başım Emanet nefesli bir faniyim ben. Kavgam ne hikmet’se yine kendimle Uğraşırım sabır denen bendimle Her varlığın sevgisi var gönlümde Cihana sığmayan bir faniyim ben Dünya merkezinin ortasındayım Kâh sağın, kâh solun kavgasındayım Nefsi emmarenin arkasındayım Zamansız göçecek bir faniyim ben bu |