Şu Gönül Ufkumun Sınırı Yoktur

Şu gönül ufkumun sınırı yoktur
Aşkın deryasına batıp çıkıyor
Hakikati görmez, hayali çoktur
Bildiği her alem sevda kokuyor.

Gözünü kapatır arar ışığı
Aşk ile yandıkça sever aşığı
Gülün kokusunda bulur maşuğu
Fikrindeki her yol aşka çıkıyor.

Gönülden gönüle tozmayı sever
Her işi aşk ile yazmayı sever
Sevgisiz yuvayı bozmayı sever
Gönül pınarından sevgi akıyor.

Güldürmeyen anı kıştan sayıyor
Deryanın suyunu yaştan sayıyor
Aşk kokan günleri baştan sayıyor
Hasretin yelleri bağrın yakıyor.

Gönül bu, dinlemez ne desen ona
Ne bulsa savurur, ayırmaz fona
Aklını uçurmuş, gidişat fena
Camları kapatmış damdan bakıyor.

Hoşoğlu hoş demez, sakalı yoktur
Vahyi görmeyenin mürşidi çoktur
Şeytana uyanın sapması haktır
Doğuştan bilmişler gazel okuyor(!)

Mustafa Hoşoğlu