Kalbimizin tüm kıyıları isyanla dolmuşken..
Ne yana dönsek günah kokuları burnumuza tüterken.
Can havliyle O’na yeniden yeniden dönüyoruz.
Öyle bir dönüş ki koşarcasına sarılırcasına dualarla ..
Konusurmuşcasına ...
O’nun seni duyduğuna nasıl iman ediyorsan o inançla sarılma ..
Kaçmak istercesine dünyadan..
Nereye gideceğini bilemez.
Ve en sonunda dizlerin kırılır oturursun ya yere hıçkırarak ..
Küçük bir çocuğun hayal kırıklığı anında yaptığı gibi yardım isteme şekli gibi ..
Tut elimden yaratan yoksa düşeceğim ...
Kimsem kalmasa da sen varsın yarsın bilirim ...
Gel ki gönlüme aydınlık gelsin...
Merhametinle gel ..
Kandım dünyaya kandım ..
Yandım hasretinle ..
Biliyorum kişi sevdiği ile beraberdir.
Çünkü kalpten kalbe bir yol vardır görülmez..Vesselam..