Asla Kırmayın
Anlımda’ki yazı kömürden kara
Bilmem iyi olur’mu gönlümde yara Böldüm hasretimi uzun yıllara Beni aramayın beni sormayın Sevdiklerinizi asla kırmayın Gurbet pınarından çok sular içtim Sevdiklerim için her şeyden geçtim Riyadan gıybetten daima kaçtım Beni aramayın beni sormayın Sevdiklerinizi asla kırmayın Dilim söylese’de inanmaz yürek Ruhumu sarıyor tatlı bir merak Sarardı yaprağım toprağım çorak Beni aramayın beni sormayın Sevdiklerinizi asla kırmayın Kendimedir zararım kimseye olmaz Bu dünya fanidir bize’de kalmaz Dost dediğin dostun arkadan vurmaz Beni aramayın beni sormayın Sevdiklerinizi asla kırmayın Mehmet Dağal dostlarımı çok sevdim Ekmeğim aşımı suyumu böldüm Çileli ömrümün sonuna geldim Beni aramayın beni sormayın Sevdiklerinizi asla kırmayın Mehmet Dağal Pamukkale / Denizli |
Yunus gibi yaratılanı yaratandan
ötürü sevmeyi öğrenmek şart...
elbette seveni sevmek
doğanın gereğidir.
tebrikler ve saygılar sunuyorum...