"Yaz kızım" dedi Hakim bey,
Büyüdüğünü her an anlayınca,
Yaşarken adım adım öleceğini.
Gözlerin derin  semaya dalınca,
Katrede bir zerre edeceğini.
Bir nebze  nadide mutluluğun,
Bin har olup göğsüne geleceğini.
Acıların bahtında ayyuka çıkınca,
"Hu" diye diye diye söneceğini.
Hayata ruhun meydan okuyunca,
Seni saniyede mahvedeceğini.
Ateşin hükmüne mazhar olunca,
Pervane misali  gibi döneceğini.
Söyledigin söz sahibine gidince,
En sonunda seni esir edeceğini.
Ömür kafesinde bir serçe misali,
Zamansız zamana niyet edeceğini.
İnsanın dili sürç-i lisanını edince,
En ağır cezanın paresinden geleceğini.
Hüküm veren Allah-u teâla olunca,
Kahrının da,lutfunun da hoş geleceğini.
Takdire razı gelen beden boyun eğince,
Cennetten kırk gonca gülü dereceğini.
"Yaz kızım" dedi Hakim bey.