Yalnızlığın sardığı Yeşilırmak suyunda
Dalgın bakan gözlerle planlanan oyunda
Huzuru kaçmış gönlün kuruntulu huyunda
Günden güne kendini aşan insanlar gördüm.

Gençlikte bahar olup,yaşlandığında hazan
Yeşilırmak’a bakıp,yaşanmış aşkı yazan
Hüznü üstünden atıp,neşelenip de bazen
İki mevsim arası coşan insanlar gördüm.

Sarılıp her akşama nedamet hissi ile
Çektiği cefaları getirip durur dile
Aşk ateşi de olsa,yanmaya bile bile
Canını feda edip,pişen insanlar gördüm.
Bu şiir, Yeşilırmak'ın kenarında yaşayan ve hayatın zorluklarına rağmen aşkı arayan insanların hikayesini anlatıyor. Şair, yalnızlık, hüzün, nedamet ve cefa gibi duyguları güçlü bir şekilde ifade ediyor. Aynı zamanda, insanların değişen mevsimlerle birlikte değişen ruh hallerini ve aşka olan tutkularını da vurguluyor. Şair, aşkın hem acı hem de tatlı yönlerini göstererek, insanların bu duyguya nasıl farklı tepkiler verdiğini gözlemliyor.