‘30 KUŞ’ ŞİİRİ

Ben, babamın en hüzünlü yanıyım. /Ben, babamın aslan kahramanıyım

Öyle değil mi baba! /Gözlerin kıpkırmızı. /Çok mu ağladın?

Baba, o geceyi birde benden dinle. /Ama her zamanki gibi dinle,

Tebessümle. /Rüyamda kanat sesleri duydum, mevsim yazdı.

Kanat seslerinin ardından, /Muhteşem bir koku yayıldı etrafa.

Sanki biraz gül biraz leylaktı. /Sonra otuz kuş gördüm, hepsi beyazdı.

Otuz kuş, gökyüzüne şehadet diye yazdı. /Bir ses duydum, sala sesiydi.

“Hayırdır” dedim. /“Hayırdır” dediler.

Çukur Kuyu’daki gökyüzü gibiydi uçtukları yer.

Ve beni tutup gökyüzüne yükselttiler. / Kanatlarında kan vardı.

“Hayırdır” dedim. /Hadi sende uç, / Bizden hızlı uçabilirsin dediler.

Otuz kuş, beni boşluğa bıraktı Baba. /Birden uyandım.

“Hayrolur” dedim.

Meğer, gecesi vatanım için kâbus olacak bir güne uyanmışım.

Gökyüzünün yıldızlarını çalıp omuzlarına takan hain yüzler gördüm o gece.

Ruhları yoktu. / Korkar mı senin oğlun, korkmaz. / Korkmadım!

Zekai paşamı aradım.

“O makam senin namusundur Ömer. / Ben gelene kadar namusunu koru.

Gerekirse o vatan hainini vur. / Vazifenin sonunda şehadette var Ömer.

Hakkını bana helal et..”

Paşam, şehadet der demez, / Yine kulağıma kanat sesleri geldi.

Rüya değil bu kez. / Uyanıktım. / Muhteşem bir koku yayıldı odaya.

Bir şey oldu o an.. / Sanki Ellerim, omuzlarım çeliktendi.

Sanki tek başıma tüm dünyayla savaşabilirdim.

Vatan hainine döndüm,

Arkasında karanlık yüzlü adamları vardı.

“Giremezsiniz!” Dedim. / Bir aslanın karşısında duran çakallar gibiydiler.

Ve saldırdılar. / Silahımı çekip baş haini alnından vurdum.

Yine kuşları gördüm baba. / Bana doğru uçuyordu.

Otuz kuş, kanat sesleri, vücuduma dokunan.. / Ve kanatlarında kan.

Sala sesi, gökleri yırtan. / Muhteşem bir koku.

Gül mü? leylak mı? içime yayılan / Ve Çukur Kuyu’nun gökyüzü,

Masmavi, Bulutsuz ve sessiz. / Ve sessizlik…

İçimde huzur, Gökyüzündeyim. / Ama artık kuşlar beni tutmuyor baba.

Uçuyorum. / Ve onlardan hızlıyım. / Meğer ben, şehit olmuşum baba.

Bil ki yalnız değilim burada. / Yine ordudayım/ Şehitler ordusunda.

Baba, ne oldu biliyor musun? / Peygamber alınlarımızdan öptü.

Şehitlere dedi ki;

“Kardeşlerinizi tebrik edin, / Bunlar benim garip şehitlerimdir.

Çünkü sizler düşmanla savaşırken şehit oldunuz,

Onlar kardeş bildikleri hainlerle savaştı. / Sizlerin silahları vardı,

Ama bunlar silahsızdı. / Sizler tanklarla savaştınız,

Bunlarsa kendi tanklarının altında ezildi.

Sizler uçaklarla düşmanı bombalarken şehit oldunuz,

Ama bunlar kendi uçaklarından atılan bombalara göğüslerini siper etti.

Bunlar benim gariplerimdir. / Tebrik edin kardeşlerinizi.”



Baba, milletime söyle; / Al bayrağın dalgalandığı her yerde biz varız.

Paşama söyle; / Namusumu çiğnetmedim.

Anama, çocuklarıma, eşime, kardeşlerime söyle;

Deki Ömer size bir vatan bıraktı. /Çekinmeden, bu vatan bizim diyebilirsiniz.

Çünkü bedelini ödedim.

Baba, ben oğluma, Ertuğrul’a bu vatan için ölmeyi öğrettim.

Sende bana öğrettiğin gibi, / Vatan için yaşamayı öğret.

Bu vatan sizin baba! / Otuz kurşun yedim, / Bedelini ödedim.

Babacığım; / Hürmetle ellerinden öperim.

Ben, babamın en hüzünlü yanıyım,

Ben, babamın aslan kahramanıyım

Ben, vatanımın asil kahramanıyım…

( Dursun Ali Erzincanlı )

..:
Rab’bim.:
merhamet eyle, ilahi merhamet eyle,
anlamsız bakan gözlerimize...
tükenmiş çaresizliğimizle sığınıyoruz,
Rab’bim fazl-u keremine,
Rahmet eyle ilahi,
Rab’bim Rahmet eyle,,.!
gencecik toprağa düşen,
şehit "mehmetlerimize"...