GÜZ
Uzaklardan gelirde rüzgar
Hatırlatırı mı dostluğu Estikçe ağlar telefon telleri Bir tabloda donuk hatıraları Semerkant aynı Kurtubada güz ayı Artık ıhlamur kokmuyor Sararmış akşamların hüzünü Eskibe yapraklar yığın yığın ölü! Yüz senemi geçti yolun sonundan yoksa ulaşılmaz bir mi. Biçilmiş ağaç acıtır insanı Yazda yeşil güzde sarı Issızlığın sonunda... Kandırmaz bir pınar insanı Sarmalar kül rengi bulutlar Hasretle dağların sülyetini |