ANAHer taraf çevrilmiş çitle dikenle Kervanlar uğramaz çöldeyim ana Dipsiz kuyularda talihim senle Yerde mi gökte mi nerdeyiz ana Bilmiyorum belki cennet burası Öyle bıkmışım ki gelse sırası Takvimler düştükçe gönül yarası Ortaya çıkıyor nerdeyiz ana Dört yanım dumanlı dört yanım sessiz Gündüzler hülyalı geceler ıssız Taş gibi donmuşum bedenim hissiz Yardımına muhtaç haldeyim ana Konuşsa ne olur deniz dalgalar Ne olur yeşerse bahçe ve bağlar Bilemedim neden hep gözler ağlar Kim bilir ne kadar burdayım ana Ne el uzatan var ne sevdalı göz Ne okşayan biri ne tatlı bir söz Ne olur son defa son defa bir kez Uzat ellerini burdayım ana |
ama şiirini okurken canım acıdı
tebrikler şairim