Avuntu
Her satır deli saçması
Toplasan bir cevizin kabuğu Anlamını yitirmiş seneler Biteviye duygular Beklentinin doğurduğu beklentisizlik Griye çalıyor Bir veda türküsü Tırmalıyor ruhumun merdivenlerini Avuntu ağacının başı yerde Kendi çalıp kendi söylüyor zaman Puremature alfabeler Beynimde raks ediyor Taşa umut ektim de Bire on başaklar verdi acıya dair Git .. Güneşime gölge etme Gün yüzü görmeyeli çok oldu Miladın Miadıyım Şimdi topla kelimelerini göyümden Bizden sana fayda yok sevgili. |