İrfan ordularının ön safında sen varsın,
Dünyaya aydın bakan gözlerim öğretmenim.
Ömürde yaşanmışı en iyi sen anlarsın,
Atatürk’ün yolunu izlerim öğretmenim.

Sevinerek geldiğim ilk günü hatırlarım,
Okula alıştıkça çoğalmıştı dostlarım,
Üst üste toplayınca gitmiş onca yıllarım,
Okuldaki yılları özlerim öğretmenim.

İlkokul biter iken aldı şehir telaşı,
Göndermeyin dediler, daha erkendi yaşı,
Babam okusun dedi, halam yüklendi işi,
Ardı sıra rahmettir sözlerim öğretmenim.

Ortaokul bizlere toz pembe gelmekteydi,
Öğretmenler çoğalıp, her hali bilmekteydi,
Koşup, eğlenirken biz, yüzümüz gülmekteydi,
Büyüdüler oğulla, kızlarım öğretmenim.

Liseye geldik amma kavgada tavan yaptı,
Gözü açık olanlar yine bir köşe kaptı,
Bizler gibi garibin halleri hep haraptı,
Hatırladıkça içten sızlarım öğretmenim.

Yorgun Türkiye idi, bizlerde boş vatandaş,
Okul bitmişti fakat kafalar loştu gardaş,
Zaten eğitimlere herkes doldurdu yandaş,
Bağları koptu bitik, dizlerim öğretmenim.

Halen anlaşılmadı asıl niyet ne idi?
Kalkınmak fikri yalan, kardeş kardeşi yedi,
Öldürülen az gibi yeni ölüm türedi,
İşkenceye yenildi yüzlerim öğretmenim.

Biz halen acıları çekeriz halk olarak,
Hata yapmamalıyız doğru yolu bularak,
Devletin bekasına tedbir, önlem alarak,
Yüreğimde duruyor sırlarım öğretmenim.

Sen keder etme yine yeşerdi milyon filiz,
Anladık çıkar, yalan, bizler kardeşiz, biriz,
Tanrı dağları ile, kayın ormanı gürüz,
Emircan çalsın kopuz, sazlarım öğretmenim.
26.11.2023 Emir Şıktaş