Param, kadınım, neyi ararsam var
İstediğim ne varsa anında yar
Lakin ecel dert, dünyamı eder dar

Anladım neyim varsa hep fakirim
Dünya olsa, onsuz kalır ahirim!

İsyankâr olsam uşak da isyankâr
Çevremi sarar çıkarcı riyakâr
Özgürlük aslında sanal avatar

Anladım ki Hakka aşksız bakirim
Fani dünyaya aşık bir tacirim!

Hakkı tanımaya başladım o gün
O gün anladım yaşamışım sürgün
Rabbimsiz geçen yıllara çok üzgün

Ne günahım varsa tövbe nasibim
Ben bugün doğdum demem de garibim!


"Param, kadınım, neyi ararsam var" ifadesi, maddi zenginlik ve dünyevi arzulara duyulan bağlılığı yansıtıyor. Ancak şair, bu zenginliğin ve arzuların aslında insanın içsel huzurunu getirmediğini fark ediyor.

"Ecel dert, dünyamı eder dar" dizeleriyle, ölüm gerçeğinin ve dünya hayatının geçici, dar bir gerçeklik olduğunun altı çiziliyor. Bu, maddi zenginliklerin ve dünyevi arzuların hayatı anlamlandırmada yetersiz kaldığını vurguluyor.

Sonraki dizelerde şair, içsel bir dönüşüm geçirerek manevi değerlere yöneliyor. "Hakkı tanımaya başladım o gün" ifadesi, şairin manevi bir uyanış yaşadığını ve gerçek anlamıyla yaşamaya başladığını belirtiyor. Tövbe ve maneviyat teması, şairin geçmişteki hatalarına dönüp bir nevi arınma sürecine girmesini yansıtıyor.