Yaşatırken kalbimde halis İslam,
Önümde örnek imam, nurdan bir kelam.

Etrafıma verdiysem harbi selam,
Selam alan olmadı, Nazi insan.

Dolanır dilinde insan hakları,
Bomba yağdırır yok eder halkları.

Ondadır türlü şerrin ayakları,
Bunlara dur diyecek hani insan?

Bırakmadı dünyalık ruhta hayat,
Doğru sözler söylense oldu bayat.

Kur’an böyle mi yazar, yok izahat,
Gaflet yüzünden yoktur safi insan.

Çık içimden yap et de zalim hayat,
Yetmez mi günahımla kalbim karat.

Yoluna rehber kullar Rabbim yarat,
Yok, kıyamet kopacak tabi insan.


Şiir, insan hakları ihlalleri ve savaşın yarattığı yıkımlara değiniyor. "Bomba yağdırır yok eder halkları" ifadesi, savaşın ve şiddetin insanların hayatını nasıl etkilediğini vurguluyor. Ayrıca, insanların türlü kötülüklerin ayakları altında olduğu ve buna karşı duracak bir insanlık özlemi dile getiriliyor.
Şair, Kur'an'ın öğretilerine uygun yaşamın önemine ve doğru sözlerin bayatlamamasına dikkat çekerken, insanların gaflet içinde safiyetini kaybetmesinden duyulan üzüntüyü ifade ediyor. Son olarak, şair, içsel bir çatışma içinde kendi günahlarıyla yüzleşiyor ve kıyametin insanlar için bir uyarı olduğunu vurguluyor.