Sığınmıştı yaprak dala,
Güven duyardı evvela,
Sonbahar gelse ne olur,
Arka sağlam, kış ne ola?
Bırakmaz düşsün toprağa,
Dal hayran bakar yaprağa.
Eyvallah etmez soğuğa.
Zaman geçer, vade biter,
Payız pıçıldıyar* bağa,
Tükenmekte ömür daha.
Sonbahar çöker ovaya!

Vade dolar, eser rüzgâr,
Ayva sararmış duyunca,
Nar kızarmış,
Bak narınca,
Sonbahar yaprak vurunca,
Sararır ayvadan beter,
Yaşamak olmakta heder,
Dökülmez dediğin yapraklar,
Hazinden yok olur gider,
Geriye boş dallar kalır.
Bir sonbahar yine geldi.
Kırmızı, sarı, yeşilden,
Renkler cümbüşü olur.
Biz payız** deriz adına,
Ömür, Sonbahar bulur.

Çekilir göçmen kuşları,
Başlar dağların kışları,
Dereleri, yokuşları,
Tüner, viran baykuşları,
Emircan’ın son yaşları.
Payız’dı!
Sonbahar geldi!
2.11.2023 Emir Şıktaş
*sessizce konuşmak **sonbahar