Yol ağaç ve adamYol ağaç ve adam Yol yorgun hırpalanmış Yıllar almış matını şatafatını Kırıkları kabukları çoğalmış Kırk yerinden yamalanmış Şu gövdesi yarılmış koca çınar Rüzgar ötüşüyor gövdesinde Ellerim cebimde oturmuşum dibinde Onunla beraber bakıyoruz gökyüzüne Saçımın akları dökülüyor dizime Bir zamanlar simsiyah cemalime Ayna gelir yüzüme Ben o yoldan sıfır asfaltken geçmiştim O çınar yem yeşil kocaman bir devken Kuşlar daha çoktu gölge daha uzun Hele de yazın aşk kokardı Çok dinlendim hadi gayret Bir nefes karşı kıyıya Beni unutmayın ha Coşkûnî |