Dev Osmanlı çökmüştü çekiyordu acılar.
Haçlı verdi el ele pay kapma telaşında.
Can derdi telaşında ana-kardeş-bacılar.
Bebeler kundağında evlatlar genç yaşında.

Bu öyle bir çaba ki, candan ileri vatan.
Kavramak gerekiyor devredilen sancağı.
Sancağı düşürmeden şehit edilip yatan.
Acil karar verilir,yok fakat ve ancağı.

Boş geçen saniyeler mezalime gebedir.
Köy-kasaba yakılır insanıyla birlikte.
Bütün yollar tutulmuş diken ve engebedir
Manda hükmü dillenir ağızda hep birlikte.

Biri çıkar ve der ki;esaret olmaz kader!..
Beyinleri çalıştırıp kopartalım fırtına!..
İki kere iki dört ,beş eder mi birader?.
Kumar değil asla bu sahip çıksın kartına.

Din istismarcısından zaten papazı bulduk.
Merdiven altlarında uyduruk kırk-yediler.
Gırtlağımıza kadar kan ile zulme doyduk.
Ya istiklal ya ölüm, işte cephe!..dediler.

Ne günler yaşayarak öyle çıkıldı düze.
Kara-kış sona erdi erdik artık bahara.
Cahile fırsat verme başlamasın kem söze.
Cumhuriyet nezdinde erdik hür sabahlara.


Emine Balı Oğuz