GAZZE'NİN ÇOCUKLARI
GAZZE’NİN ÇOCUKLARI
Yürekleri hoplardı, Allah anıldığında Sofraları olmazdı, yemek yenildiğinde Yer yerinden oynardı, Kudüs denildiğinde Kendinden geçiyordu, Gazze’nin çocukları. Şu günahkâr dünyanın, her zelil kuşağından Ferağat ediyordu, hem rahat döşeğinden Terörist örgütlerin, pis rail uşağından Siyondan kaçıyordu, Gazze’nin çocukları. Şehadet kondururdu, gülün yapraklarına Uzun emeller yoktu, yetim topraklarına Parasına tapınan, çağın ahmaklarına İnsanlık saçıyordu, Gazze’nin çocukları. Onun bütün hayali, özgür Kudüs’tü ancak Tepesinde uçarken, ölüm kusan her uçak Yakıyordu onları, hain, zalim ve alçak Dünyadan göçüyordu, Gazze’nin çocukları. Suyunu içemedi, lastik kırbalarından Azıcık tadamadı, Balah hurmalarından Parçalanmış şehide, poşet torbalarından Kefenler biçiyordu, Gazze’nin çocukları. Kurşunun soğuğunda, üşüyordu çocuklar Bebeklik çağlarında, yaşıyordu çocuklar Savaşın izlerinde, şaşıyordu çocuklar.. Cennete uçuyordu, Gazze’nin çocukları. Murat Kahraman Murâdî 20.10.2023/İst. |