ŞEHİTLERİN ANASIAnaların kucağıdır çocuklukta sığınaklar Her suç sonrası sığınılan sıcaklıktır Duygudur sığınmadır İçten gelen sarılır sarmalar küçük bedeni Çöpten sakınır bağrına basar okşar sonsuza Büyütür ninnileriyle uykusuz gecelerinde Her dem verdiği sevgiyle Okullara gönderir yemez yedirir Gölge ederken kendini Bir baktığında büyümüş fark eder Sevincidir büyütüp gönderdiği Biriciği gururudur vatan bekleyen evladı Kolay geçmez zaman Hep hasrettir bacalardan yükselen Sesini duyabilmek Kokusunu alabilmek uğraştır Ana yüreği geleceği günü sayarken sızısı olur Hislenir Duymak istemese de Kulakların da çınlar sözcükler Başın sağ olsun Söylenecek ne kalmıştır ki ana yüreğine Sadece “Vatan sağ olsun “ 20061110 |