“Mehmet Cantekin’e”

Fidan boylum mangal yüreklim,
Rüyasını kurdun yarınların…
Yüreğinin lisanî sevgi,
Gözlerinde mutluluğun resmi,
Dolunayı kucakladın,
Umudun zirvesinde…

İnsafsızdı egemen,
İnsanlığı öğütüyordu arsızca,
Taşlarında değirmen…
Ay ışığı dolu gök kubbede,
Yürüdün yıldızların şavkına,
Güneş öptü gözlerinden…

Gökyüzü kadar engin,
Okyanuslar derinliğinde,
Yüksekliğinde yıldızların,
Baharlar düşledin insanlığa,
Alacakaranlığında zamanın,
Kanat çırptın sevdan uğruna…

Bilirdin vadiler yutar,
Şarkısını bülbüllerin…
Karanlığın kurtları azgın,
Yılanlar sinsi çakallar hoyrat,
Kavurdular genç bedenleri,
Demiri eriten ateşte…

Seher yeli vurur yere zambağı,
Zulüm cana mezar eder toprağı,
İçtiniz sirkesini hayatın,
Gülümsemenize düştü gölge…
Sevdanız bize oldu yâr,
Yiğitliğiniz size kaldı kâr…


Mehmet Cantekin
Kâhta:17.05.1948
İstanbul:19 Eylül 1969
Orman Fakültesi Öğrencisi