insanlık; özlenen haslet...
Çağlar haykıracak beni, seni ve onu.
Kimimiz masum kimimiz mahkum. Sevmek diyecek yaralı güvercin, çağlar boyu sevmek. Ne zaman diye sormayın. Zaman acılar içindeki tufan. Kahrolmak sadece içindeki ızdırabın dışarıya vuran birer dehlizi. Söylemek, olmak yolunda incinen bir nâme. Olmak ki varlığın kırılış hali. Bağırmak ki hayalleri yaran bir terennüm; sessiz ve içli. İnsan olmak; daimi bir çaba ve sonsuz bir iştiyak. İnsan anlatmak istiyor bazen icindekileri. Öyleki nehrin denize boşaldığı gibi. Biraz hırçın ve biraz da içli. Dakika, saniye ve an içinde yıpranıyor. Bedeni ruhundan daha diri. Etraf cahil ve karanlık fikir dehlizleri. İnsanların bencil nârâları duyuluyor. İnsan olmak; daimi bir çaba ve sonsuz bir iştiyak. Biliyor bu çağın insanı olmadığını. |