HAYAT BANA BİR CEHENNEM 970
BEN BİR YETİMİM ÖKSÜZÜM
KİMİM KİMSEM YOK HAYATTA GÖZLERİMDEN DÖKÜLEN GÖZ YAŞLARIM YAĞMUR DAMLALARI GİBİ AKAR GÖZLERİMDEN SEVGİDEN ŞEVKATTEN MARUM KALDIM SEVİLİP SEVMEK NEDİR BİLEMEDİM UNUTTUM GÜZEL OLAN NE VARSA NE YOKSA UNUTTUM DOĞMADAN YAZILMIŞ KARA YAZGIM BAŞIMA GELMADİK KALMADI ŞU FANİ DÜNYADA ÇEKTİĞİM ACILARI UNUT DİYORUM KENDİ KENDİME LAFTA SÖZDE UNUTULMUYOR HİÇ BİR ŞEY HAYAT BANA BİR CEHENNEM |