DÜŞERKEN
DÜŞERKEN
hasretin sisidir geçen perde perde gözlerimden sabrım usanmadan umudum kopmadan bam telinden dualarim odur ki kavuşuruz buluşuruz yürek ayrılmadan yerinden düşten uyandırdı köpek ulumaları celladım bir gül oldu ciğerimi biçen salıver gözlerinin içine bağladığın aşıkları yalnız sensin kanımı hunharca içen sen hiç kendini suçladın mı kibritçi kızın ölümünden sana yakınlığımın ne farkı vardı birbirine su veren kiremitlerden bir gölgem ayakta kaldı ben düşerken Turgut Sakin |