Dut ağacı mezar
Yorgunluğun alfabesinden dökülüyor harfler
birer birer.. Yaşanacak hal kalmadı Dökülüyor güneşin alnından ter.. Şimdi omuzlamış kısraklar zamanı Betonların ne güleni var ne aglayanı.. Adını koyduk şanlı şanlı zafer Atsız olanlara diyoruz artik kader... Aşksız kabuk bağlıyor gece Fıtratını yitirmiş insan insanlık unutur dogruyu akıl fikir hece. Gözler kör yüzümüz karanlık. Gerisi bilmece. |