EY NEFSİMKeyfimce yaşarım deyip dünyada... İşitme RABBİNDEN azar ey nefsim. Sana uyan duçar olur feryada... Yolunu kaybeder azar ey nefsim. Yok olmadan bir gün beş, altı duyun... İslam’a uymalı mizacın, huyun. Buna hazırlan sen ısınır suyun.... Bitersin olsan da hazar ey nefsim. Gün olur Azrail (as) dikilir başa... Bende öleceğim de öyle yaşa. Gelse de kazmanın uçları taşa... Birileri mezar kazar ey nefsim. Sırtımı dayadım dağım var diye, Param, pulum, bahçem, bağım var diye, Daha yaşayacak çağım var diye... Eyleme dünyaya nazar ey nefsim. Ömür sermayesi rafa düzülür... İçinden iyiyle kötü süzülür. Burda ehven tohum eken üzülür... Geçicidir bil bu pazar ey nefsim. Cumali dursanda servet başında… Bir parça bez gider senle naaşında. Başına dikilen mezar taşında... Ruhuna fatiha yazar ey nefsim. |