Aklına geldikçe delirten hatıralarAklına geldikçe delirten hatıralar Kalbine açtığı yara acı verir Dilin kurak Öğütçün bunak Savurur estikçe Latin dansı ritmiyle kumları deşeleyen …/Ömüre bağlanan umutlar erir Buna şaşan akıl delirir! Yayıkta sallanırken köpüğün yağa bezenirken değişimine sabırsız Hani “sütüme ne oldu?” diyen şükürsüz çocuktun Karanlığa bulanmış ağlayışında kaymağı durmadan yeren! …/Körlenmiş ön yargı bir kere, Bakınca karanlık mahzenlere girip bakar durursun duvarlarından Gülünü soldurup dikenlerini döküp de acıyla kaçarken nazarlardan! “Kime faydası var ki kaymak ürettiysen!” der esersin Dur soluklan cahil eserini okutturuyorsan eğer At! İlk önce gözlerindeki fere bak Aklına geldikçe delirten hatıralar dönüşürken hıçkırıklara Dökülsün ağıtların kuruttuğun topraklara Ki, Heykelin ruhu yokmuş meğer Diyeceksin çıraklarına! Aklına geldikçe delirten hatıralar Başkasına model haritalar “Dur” diyecek olur “Ben ettim sen etme!” “Yolun sonu uçurum gitme!” Dersin de, …/İsyanı öğretmişsin öğütlerde Aklın kısa ya boy yarıştırırsın söğütlerle! Gidersin kendinden nasıl da emin Peygamberden başka var mı emin söylesene “Ben” der “Bilirim sana ne!” Ey cahil peygamber bile “Ben” dememiş, Katmamış benden bir tek harf hadisine! Akacak kan damarda durur mu? Hiç kurt geceleri boşa ulur mu? O uçurum nar olmuş cehennem alevi Tövbe et sönmeden feneri …/Korkunun ecele faydası yokmuş meğer Diyeceksin çıraklarına! Aklına geldikçe delirten hatıralar Görüyorum kabirlere kefensiz yatırırlar "Yoksa şehit mi oldum" der sevinerek Kan arar durursun teninde gezinerek …/"Şaşırdım kaldım yok işte bir tek kan lekesi!” “Nerede?” Der, “Şehitlik hissettiren efesi?” "Kahramansın diyorlar işitiyorum sesleri" "Kadehler kalkıyor kutluyorlar zaferini” Toprak atıyorlar üzerine habire! Dikilen heykelini bir zaman sonra Pislerken derler “Bu da kimmiş soyka” "Senden sonrada heykelin eceli tatmış" "Toprağın üstüne yan yatmış" "Sende iman mı vardı ki, olsun şehitlik ruhu" "Dünya der durup ta tınmazdın, terk etmedin o şer huyunu" "Hanlar saraylar altınlar yığdın" "Yemeden terk ettin sattığın etin budunu" Aklına geldikçe delirten hatıralar Anlatmakla bitmez bu satırlar Lakin toprağa karışınca ten Dövünürken keşke der can …/Çölün ateşiyle yanar kavrulur Okundukça Amel, "Ben" savrulur! Saffet Kuramaz |