KARA TALİHİM
Kavak ağacına meyil verdim de
Meyveler umarak bekleyip durdum Bahar yaz güzümü heba ettim de Karakışta karıncaya kul oldum Meşeden düdek yiyeni bildim de İnce sesli eşeği bilemedim Namussuzun hilesini sezdim de Doğru sözlü sandığımla denendim Çadırımı kurdum kör pınarlara Bulanık suları süzdüm de içtim İtimat eyledim vefasızlara Nice ahbabımı üzdüm de geçtim Pek yaver gitmedi kara talihim Altınla bakırı takasa verdim Hal bilmez insana oldu tercihim Bir ömür boyunca çırpındı kalbim Memleketinin ismine aldanıp Menşeini son deminde öğrendim Hileyle söylenen sözlere kanıp Çarçur olup gitti bütün servetim Arslan Yılmaz olanlar boşa değil Nefsine dur diyemedin sövünme Kaderi suçlama takdire eğil Burda alan orda verir dövünme Arslan yılmaz 05.09.2023 İstanbul |