Görülmüyor
Ağlamaktan görülmüyor
Gittiğim bu yol Hüzünden yürülmüyor Gözüm bulanıklaşıyor Ağlazsam robot gibi oluyorum Ağlarsamda yol görünmüyor Ne yapacağımı kimseler bilmiyor Bu işin ortası bulunmuyor Üzüntü paylaştıkça azalır derler Ama paylaştıkça yol görülmüyor Üzüntü paylaştıkça azalır derler Ama paylaştıkça yol yürünmüyor Sonuçta hep kederleniyorum Kendime soruyorum İçe mı atayım yoksa dışa mı yansıtayım? Her iki durumda da yol yürünmüyor Yaşıyacam acılarımı yansıtacam dünyaya Varsın yol görülmesin Bulurum bende dertsiz bir insan Yollarda yürürüm onunla Sözüm:Basitliğin netliği ve güzelliği varken karmaşıklığın bulanıklığı ve kötülüğü vardır.Peki neden insanlar karmaşıklığı istiyor? |