Aptal İşi
Aptal işidir akla güvenmek
Vardı ilimde Karun’da oldu sonunda felaket Yola ne gerek hırka,ne posta taht Sanma her ermiş kişi bürünür cübbeye takkeye Sen ara gerçek alemi kendinde Bulursun kendinde bir başka mene ulaşırsın Sor ey Adem insan değil miydi suret -ı fahika Sen neden bulmak istedin makamda,tahta Saltanatta sultanlıkta bitap Olmaz sandın Karun gibi bir son Ey ilm-i fakir zekâsı vehitler Sorarım akıl bir ilmek dolusu kıyafette yazan Armür-ü gaf mıdır? Yoksa ilim ceddinde bir savaşın murisinde mi? Siz koşun o aptal işlerine Bizim cehitimiz yeter bizlere. |