1
Yorum
10
Beğeni
5,0
Puan
498
Okunma
Kabul/
Belki, ilk kez korkuyorum... Yaşadığımızı sandığımız bu koca şehir’den.
Bilirim;
bi nefes aralık ,mesafe/
Adım atsa, infilak olur, Yorgun insanlar arasında.
Kim, kimsenin kalanıdır/
şu; seyrine çıkılan ,bu uzak yolculuklardan.
Ve
Kim, kimdendaha iyi tanır /
bugün , yarın, olmadan .
Yar(a)sı yarasına denk düşeni.
Şimdilerde/
Bi; ayıbı saklar gibi geçerken günlerimiz
-Tatsız tuzsuz-
Bir yerde daha,
Söylemiştim.
Umut’u,
Rengi(ni),
Mavi’yi.
Peri’yi.
Kuş’u,
İrena’yı .
Hangi masaldan konuktu,
-Ve-
Kim, kimden, daha iyi anlatabilirdi “Talanı”
(bir siyasetçiden başka)
Şimdi;
Yıkık, dökük ,kentler arasında.
Sallanıp dururken,
Boş beşik /
Uyumaz ,umut,
-İnsan’lık olmadan-
5.0
100% (3)
Cevap Yaz
