KARANLIĞA RESMİNİ ÇİZMEKYokluğunu giyiyorum her gece Yalnızlığımın çıplaklığını örtercesine Sıkıyor uyuyamıyorum Bir ses yankılanıyor belleğimde Geçmişim düşlerimi yiyor Sar beni Sevginle, gönlünle yüreğinle sar Sar ki, yalnızlığınla üşüyorum Günler var ki, Uyku nedir bilmez gözlerim Resmini karanlığa Resmini şafak vaktine çiziyorum Acemiliğime karşı geliyor da kalemim Ne şairliğim işe yarıyor Ne Ozanlığım sazıma yansıyor Yani ne anlatabiliyor Ne seslendirebiliyorum seni Daha işin başnda yeniliyorum Ve yoruluyorum.. Gözlerim uykuya ,ben sana hasret Uyuyamıyorum Yakma ne olurışıkları Aydınlanmasın tan yeri Artık ışıktan korkuyorum Işıktan desemde inanma Değil.. değil , Yokluğunu yok etmekten korkuyorum Çünkü ellerin ellerimde…sıcacık… Karanlıkta gözlerini görüyor Dudaklarından öpüyorum Geldi yine hasret nöbetleri Sar beni, sar ki üşüyorum Dalmışken uykuya gözlerim Unutmuşken üşümeyi Bir düşle uyanıyorum Kaşif Kani Ertürk |
Işıktan değil ,
Yokluğunu yok etmekten korkuyorum
Ellerin ellerimde…sıcacık…
Karanlıkta gözlerini görüyorum
Öpüyorum dudaklarından
Sar beni, sar ki üşüyorum
güzeldi Kaşif beycim saygılarımla...