DÖKMELİYMİŞ İNSAN YENİDEN DAL VERMEK İÇİN YAPRAKLARINI
Dinlenmeden önce demlenmeliymiş insan;
Yoğrulmalıymış hayatın hamurunda son şeklini alana dek… Düşmeliymiş ömründe en az bir kere; Görebilmek için yanında kimlerin kaldığını… Savrulmalıymış rüzgarların önünde Ta ki yerini buluna kadar… Kırılmalıymış yıkmak için duvarlarını. Kanat çırpmalıymış süzülerek uçsuz bucaksız gökyüzüne. Sıyırmalıymış ayaklarından prangalarını.. Öldürmeliymiş ayrılığı kalbinde. Beklemeyi öğrenmeliymiş; bekleyen her şeyin soğuduğunu savunanlara inat soğutmadan yüreğini sabırla..! Gözyaşı dökebilmeliymiş pişmanlıklarına; Tekrarlamamak için hatalarını… Kaybetmenin de hakkını vermeliymiş gerektiğinde Onurlu bir yenilgiyle… Teslim olmalıymış sonbahara; Dökmeliymiş yeniden dal vermek için yapraklarını… Seyyal Tanır |
Saygılarımla