Kavgamızın Kızı
O kavgamızın kızıydı
Denizle semanın birleştiği yerdi gözleri Şeklolmamış rüzgarlar estiriyordu bakışları Baktı mı bir buğday başağına Başak daha bir sarıya kesiyordu tane tane Gözlerinin ferinde güneş Aydınlatırdı bakınca tüm çehreleri Deniz daha bir mavi Gök daha bir özgür olurdu o anda Savurdu mu eteğini Tohum tohum umut saçardı Alın teriyle boğulmak istemeyen bir hırs vardı onda Dalardı bazen uzak ufuklara Uyanırdı ansızın Alnında ter gözünde yaş İçinde çığlık çığlığa bir telaş Sonra kaçardı kendinden Korkardı çünkü yaşanmamış gençliğinden Koşardı patikalarca nereye gittiğini bilmeden Geçtiği yerler tozduman Geçtiği yerler başıboş Ve geçtiği yerler mücadele… O kavgamızın kızıydı Umudu kıskandırıyordu yinede Hayata vurduğu her darbe ! Çağdaş Durmaz |