SON DEMUçtu yıllar bitti yollar, Ömür son dem son durağın… Bel büküldü kalkmaz kollar, Ömür son dem son durağın… Ne çocukluk bir çiçekti, Ne de gençlik kelebekti… Her gün zalim bir felekti, Ömür son dem son durağın… Gurbet gezdin diyar diyar, Kötü zaman yok bir ayar… Tekler kalbin gözün kayar, Ömür son dem son durağın… Geldi buldu bela hile, Havan suyun oldu çile… Döndün küle solan güle, Ömür son dem son durağın… Cantekin’im öksüz kaldın, Sen ateşe derde daldın… Ne gün gördün ne tat aldın, Ömür son dem son durağın… |
biz ileriye adimlarken hayatı
birikir anılar geride
ömür goncası dediğimiz ne ki
her salise döker yapraklarını
kah yeşertir kah soldurur benliğimizi
hiç bir mevsim soldurmasın ömür dediğimiz yolda yüzümüzdeki tebessümü...dedirti dizeleriniz kaleminize yüreğinize sağlık