Kederli Geçen Ömür
Ve her gün bağırır camiden sela,
Çağırır... "Sen hâlâ yaşayan gel tut" Sonsuza bir ses giden mesela, İçinden konuşur taşıyan tabut. Nasıl bir yerdir ki gelişi olmaz? Verir son nefesi gücü bitenler. Çirkinler kuruyup güzeller solmaz! Dökülür toprağa çiçekten tenler. Bırakılanlar diz üstüne çöker, O gurbete selam salınmaz daha. Yolcuya su değil gözyaşı döker, Gidenlerden haber alınmaz daha. Ah hayat ah ömür neler yaşadık? Keder dolu geçtin, ağladık kaldık. Bu bedeni öyle böyle taşıdık, Bir gün diyeceğiz... "Çok şükür öldük!" 2008, Kozyatağı (Altınoluk Dergisi, sayı 264) |