KALAN
Gülümsüyordu kadın adama baktıkça,
Adam tokat yemiş cüce gibiydi, Gülümsedikçe kadın; İşportadan alınmış sanıyordu yüzünü, Birisine yaralı diyordu kapital eleştirmenler, Diğerine ise yaralayan, Hali hazırda lügate bakmak gerekiyordu, Kalan’ın manasını öğrenmek için, Ne kalmıştı kadından adama, İnce bir sızı diyordu edebi yazarlar, Gidenin kalanda bıraktığına, O kadar inceydi ki bu sızı, Ne kadın farkındaydı, Ne de adam, İşte gidiyordu bırakan, Usulca kapatıyordu kapıları ardından, Kalan yorulmuştu kapanan kapılardan, Gitmeyi sayıklıyordu adam, Hiç gidememişti oysa, Gülümseyerek ardından kalana, Bir adam vardı odada, Bir de sızı, olabildiğince ince, Sarılıp uyurlardı birazdan. f.a.t. |