"İki kaşın ortasında görünmeyen izmisin ey yar
Dönüp geçmiş aynasına baktığım yüzmüsün ey yar
Dudaklarımı kanattığımda ismini anan dilimmisin yar
Ben seni gömdüm karanlık dehlizlerine mazinin be yar..."

"Geleceğin çiçekleri,geçmişin kökleriyle beslenir" der bir bilge...Ey yar diye diye seslendiğimiz,ruhumuzdaki iz,yüz ve dildir aslında...Her ne kadar gömdüm dese de dil,sesin gideceği yer kulaktır...gönülden çıksa,yüreğe ulaşırdı...be yar,derken,aslımda muhatap,yarin yüreğidir...geçmiş aynasında görünen de,ismini anarken dudaklarımızdaki hüzzam beste de,kaşlarımızın arasındaki silinmez iz de,geleceğin çiçeklerinin beslendiği köklerdir sonuçta...dil değildir,yüreğin içindekini dışa sızdıran...yürektir,gene yüreğin içini dışa vuran...

"Kütlesiz kurşunlarla yaralamadınmı bağlanan kalbimi
Aşsız sofralardaki biçare yetim gibi boyun büktürmedinmi
Arsız çocuk tekmeleri atmadınmı sadakat beklentilerime
Ben seni gömdüm gelmeyecek bahar rüzgarı derinlerine be yar.."

yaralamadın mı...boyun büktürmedin mi...vefa beklentilerime tekmeler atmadın mı,diye diye seslenirken yare,sitem içinde sitem beğen diyeceğim ama,seslenişlerin içinden gizli bir yaraya dokunulduğunu da söylemeden edemeyeceğim...sitemler yerinde de olsa,sonuçta yürekler mazinin o zaman dilimlerinin efsunlu gizlerindedir hala...gömdüm demekle bitmiyor dilin işlevi...yüreğin işlevi devrede aslında,be yar deyişlerin seslenişlerinde...

"Dile öğrettim adını söylememeyi,göze ağlamamayı,ardından
Kalbe bellettim hayatta kalmayı,yaşamayı senin adını anmadan
Ruha yasak ettim, kederlenip anılara dalmasın senin hatırana
Ben seni gömdüm kader çizgimin çıkmazlarına orda kal be yar..."

Ruha,kalbe ve göze yasaklar koydum...bellettim adını anmamayı bile...aslında farkında olmadan haksızlık ediyoruz,mazimize...çünkü,her ne kadar acı ve keder verse de sevdaların içindeki yol hikayesi,hatıraların azizliği ve yaşanması gerekiyormuş ve yaşandı demek revadır aslolan ...kader çizgisinin yapılanmasında en büyük faktör,kendi tercih ve seçimlerimizdir...çıkmaz sokak değildir,yol hikayelerimizin sokakları...çünkü kal orda desek de,işte böyle dile geliyor,dinmeyen yaraların içinden kanayarak...

Tebriklerim,sitem katarlarının aheste aheste yol aldığı, dilden kulağa seslenişlerin hüzzam makamındaki avazlarını,dilden kalbe gitmeyen şeffaf açılımlarının tasvirindeki ustalığınıza,ve de,illa da,..be yar deyişlerdeki geleceğin çiçeklerinin,geçmişin kökleriyle beslendiği gerçeğini dillendirişinizdeki ince sitemleredir...Hiçbir yüreğin,bu sitemlere muhatap olmaması ve sevdalı bir yüreğin de asla bunları söyleyecek hüznü yaşamamasıdır dileğim Yaradan'dan...Kendi yüreğim adına,ne bu sitemlere muhatap,ne de bu sitemleri söyleyecek yüreğin sahibi olmak istemem asla da asla...Olmayacak da ebediyen...selamlarımla...

yetim ali tarafından 9/14/2008 4:36:37 AM zamanında düzenlenmiştir.