EVLAT BİR SEVGİ.. EVLAT BİR ÖZLEM....
Insan haber alamayınca, evladından.
İçinden gelmez... Yemek, içmek... Her şeye rağmen, evlat özlemine dayanır. Aç, susuz... O yorğun bedeni... Evlada sevgi, bezeli kalbi... Avunur... Avutur onu... "Ha geldi!" "Ha gelecek!" Diye... Evlat özlemine ile... Evlat sevgisi ile... Günlerce uyku tutmaz... Göz kırpmadan... EVLAT yolunda... Nöbet tutar... Gelecek evladım diye... Uzaktan!... Bir karartı gördügünde... Ansızın irkilir, bedeni... "İşte geldi!" "İşte o!" Diye... Evlat sevgisi... Evlat özlemi ile... Sevinir!... Mutlu olur... "Evladım geldi!" Diye... DİNÇER DAYI |