Dokuz ay karnında beni taşıdın
Güzel ninnileri sen fısıldadın
Hep benimle güldün; bazen ağladın
Dünyanın FEDAKÂR insanı sensin

Karnım acıkınca sen mama verdin
Hastayken ilâcı içiriverdin
Bütün imkânları seferber ettin
Dünyanın VEFAKÂR insanı sensin

Emeklerken bana haydi kalk derdin
Yürümek isterken güven verirdin
Düşünce yanıma koşar gelirdin
Dünyanın CEFAKÂR insanı sensin

Büyüyünce beni okula verdin
Oku, yaz, adam ol; hep çalış derdin
Okuldan dönerken yolum gözlerdin
Dünyanın ŞFKÂTLİ insanı sensin

Evde yemek yapıp bize yedirdin
Eskileri giyip; yeni giydirdin
Söküğümüz olsa; hemen dikerdin
Dünyanın ÇALIŞKAN insanı sensin

Derdimi anlatsam çare bulurdun
Kazaya, belaya; siper olurdun
Dizine yatıp ta nasıl uyurdum
Dünyanın EN SICAK insanı sensin

Ana gibi yar olmaz demediler mi
Cenneti ayağına sermediler mi
Seni bütün şairler övmediler mi
Dünyanın ÖVÜLECEK insanı sensin