EY evlat!
Yaşam denilen olgu...
Doğumdan ölüme değin geçen süredir.
Yani anlayacağın evlat!..
Trenle uzun bir yolculuk gibidir.
Bu bindiğin yaşam Trenin de huzurlu ve başarı, bir yolculuk etmek istiyorsan eğer.
Trendeki, tüm yolcularla iyi geçinmek zorundasın.
Bunun içinde saygı ve saygıyı elden bırakmamalısın..
Çünkü, bu yolculukta bir çok istasyon da yaşam Treni durabilir.
Bu durumda...
Ne yapacağını bilemiye bilirsin!
Mesela!...
Hangi istasyon da?
Nasıl?
Ne zaman ineceğini?..
İşte, bunun içindir ki.
Soğukkanlı ve mantıklı olmalısın.
Sonradan pişmanlık duyacağın bir davranışta bulunmamalısın..
Her türlü olasıklara karşı, hazır ol.
Mutluluklarını paylaş.
Olumsuzluklara...
Sorunlara...
En iyi şekilde gögüs ger...
Herkesle iyi ilişkiler kur...
Yolculuğuna, kendinden emin ve huzurlu devam et.
Sev!
Sevil!
Cömert ve affedici ol!.
Olduğundan farklı olma!
Bencillik yapma!
Kibirlik ve cimrilikten kaçın!.
Çevrendekilerine sevgi ve şevkatle yaklaş!. Elindekileri bu yolculukta...
Yanındakilerle paylaş.
Çünkü!
Ansızın bu yaşam Treninden inip de giden...
Yada, kaybolan sevdiklerinin yerleri boş kalabilir.
Onları hep güzel anılarla an!
Unutma!..
Sende heran bir istasyonda inebilirsin!
Onun için, Yaşam Treninde yolculuğa devam ettiklerinle ahlaki kurallar çerçevesi içinde güzel geçin!
Yolculuk sonun da...
Arkandan güzel anılar bırakmış olasın!...
Olasın ki...
Hep seni güzel ve hayır dualarla ansınlar.
Evet!
Bana ayrılan süre doldu.
Benden sonra bu yaşam Trenin de sana...
İyi!
Güzel!
Sağlıklı!
Huzurlu!
Kazasız!
Belasız!
Yolculuklar diliyorum, Evladım!
Hadi!
Allah a emanet ol!
Sağlıcakla kal Evladım!
Hayat kılavuzun!
Baban!...
Dinçer Dayı