GARİBAN İHTİYAROturdu bir taşın üzerine. Şöyle bir baktı, kendi üstüne. Yavaşça çıkardı, tabakayı, İnan çok zor sardı, sıgarayı. Çakmağını zar zor ateşledi. Ortalığı hep dumana verdi. Yavaş yavaş çekti sıgaradan Artık görünmez oldu, dumandan. Hemen de başladı, öksürmeye, Öksürüğü bağladı,seriye, Zavallı taşdan aşağı düştü. Gariban oracıkta ölmüştü. İhtiyar dışarıdan gelmişti Burayı da ne kadar sevmişti. Yoktu sahip çıkacak yakını. Sessizce teslim etti canını Zabıtalar alıp götürdüler, Üç beş cemaatle defnetiler. Yazılmadı mezar tahtası. Çünkü yoktu ufak hatırası. Evinde üç beş eşyası vardı. Ev sahibi hemen çöpe attı. Kalmadı ihtiyardan bir eser. Çoğu işte böyle konup,göçer. Necmi Özyurt |