MARAŞ DEPREMİ
Yıl iki bin yirmi üç, günlerden altı Şubat
Sözün aciz kaldığı, hallere şahit olduk Dördü on yedi geçe, adeta durdu hayat Açmadan solup giden, güllere şahit olduk Karanlığa büründü, her tarafta ışıklar Kulağı sağır etti enkazdaki çığlıklar Yüreklerde sızılar, dudakta hıçkırıklar Gözlerde buram buram, sellere şahit olduk Kimisi can derdinde, yıkıntılar içinde Kimisi kurtulsa da, sıkıntılar içinde Kimisi umut arar döküntüler içinde Boynu bükük çaresiz, kullara şahit olduk Yerle yeksan eyledi, dağı taşı kumsalı Nice can uçtu gitti, bir kelebek misali Böyle bir felaketin görülmedi emsali Harabe kasabaya, illere şahit olduk Nice nice insanın can kopardı canından Yerler gökler inledi, feryad-ı figanından Doğu Batı demeden, dünyanın dört yanından Yardım için uzanan, ellere şahit olduk Yeniden hatırlattı insanlık ilkemizi Bir kenara bıraktık nefret ve öfkemizi Her şeyi değiştirdi, depremin acı izi Metrelerce yarılmış, yollara şahit olduk Herkese mezar oldu, fiyakalı binalar Toz toprağa karıştı, ellerdeki kınalar Gözü yaşlı babalar, bağrı yanık analar Evlada ağıt yakan, dillere şahit olduk ŞENTÜRK DURSUN |